Wen niet aan vermoeidheid

Waar ik nu over ga schrijven, vermoeidheid. Is misschien wel de grootste valkuil van iemand die zich zijn hele leven al slecht kan concentreren, of liever: Snel is afgeleid.

Ben je daarnaast iemand die ook nog eens burn-out, overspannen of erg overbelast bent (geweest) dan geldt deze valkuil in het kwadraat.

Het is een valkuil waarvan je je zonder coaching, behandeling of hulp van iemand in je omgeving moeilijk bewust van kunt worden. Je hebt een spiegel nodig. Je moet het zelf gaan herkennen. Het is vaak heel subtiel.

In deze blog wil ik wat praktijkvoorbeelden beschrijven van hoe deze valkuil er in de praktijk uit kan zien.  Misschien dat je jezelf herkent en stappen kunt ondernemen.

Want vermoeidheid, gestrest zijn is niet onze natuurlijke aard. Onze hersenen (als je iemand bent die snel is afgeleid, de type 2 gids van de vorige blog) zijn gemaakt om steeds kort te knallen en daarna, meer dan, te herstellen. Op deze manier kan het stofje noradrenaline namelijk in ons voordeel gaan werken.

Snel afgeleid zijn is vermoeiend

In deze maatschappij is snel afgeleid zijn heel vermoeiend. Ons filter maakt steeds meer overuren. Simpelweg omdat er steeds meer prikkels te filteren zijn. Als je mijn blogs over het werkgeheugen hebt gelezen en je combineert dit met deze kennis dan is het logisch dat je steeds vermoeider wordt. Geleidelijk aan, weet je eigenlijk niet meer hoe het voelt om geestelijk fit, helder en uitgerust te zijn.

Ben je nu zo moe geworden, waardoor je lichaam zijn eigen grens aan moest geven doormiddel van een burn-out of voel je je erg overbelast dan wordt dit gek genoeg je nieuwe “ijkpunt”. Dan gaat er een raar psychologisch kronkeltje werken. Dan hoor ik uitspraken als: “Het gaat best goed met mij, want ik was in het begin veel vermoeider….”. “Of ik kan nog wel meer werken hoor Enrico, want toen ik brak was ik veel gestrester”.

Lieve mensen: Kies een ander ijkpunt! Vergelijk jezelf bijvoorbeeld met 10 jaar terug! Ben je net zo fit en ontspannen als toen?

Ik rond mijn trajecten succesvol af wanneer ik iemand hoor zeggen: “Ik was vergeten dat ik mijzelf zo kon voelen. Het is misschien wel…..jaar geleden dat ik mijzelf zo voelde”.

Overbelasting, vermoeidheid, burn-out, overspannenheid het zijn sluipmoordenaars. Elke dag een stukje vermoeider, met soms een kleine opleving en daarna worden de grenzen van vermoeidheid weer opgerekt. Totdat het lichaam en niet de geest moet zeggen: “Stop, je kunt niet meer”.

Herken je iets in deze verhalen pas dan op.

Elke taak op je nemen

Professional 1 is een arts. Ze werkte jaren in diensten en ging op een gegeven moment op een polikliniek werken. Dit houdt mede in dat je regelmatige diensten draait en niet meer te maken hebt met vroege-, late-, en nachtdiensten. Op een gegeven moment merkte ze dat fitter werd en meer energie overhield. Logisch eigenlijk, want onregelmatig werken vraagt best veel van je.

Deze vrouw had nogal een groot verantwoordelijkheidsgevoel. Dus elke neventaak nam ze op zich. Ze was voorzitter van verschillende werkgroepen en zei geen nee op verschillende verzoeken. Want: “Ik ben nog lang niet zo moe als toen in diensten draaide. Ik kan dit er wel allemaal bij hebben hoor”. Maar daar dacht haar lijf dus anders over. Op een dag kon ze bijna niet meer lopen. Ze had een verkeerd ijkpunt gekozen. Gelukkig is ze er weer helemaal!

Ondernemer 1 is een selfmade ondernemer. Een man bij wie je graag aan zijn lippen hangt terwijl hij over zijn zakelijke avonturen vertelt. Zijn hele leven al snel afgeleid. In de klas was hij moeilijk te handhaven, maar eenmaal los als ondernemer werd zijn hoofd zijn grootste kracht: altijd ideeën, een groot netwerk, altijd aan de gang, niks was te gek. Omdat hij veel mensen kende en het woord sympathiek wel bij zichzelf vond passen was “nee zeggen” niet echt zijn sterkste punt.

Dit zorgde ervoor dat hij steeds zijn grenzen opzocht en eigenlijk al meer dan 10 jaar te veel van zichzelf vroeg. Maar de valkuil: Dit had hij niet door! Hij was gewend geraakt aan een bepaalde vermoeidheid. Hij moest wel door. Hij wilde er zijn voor iedereen en dit zorgde ervoor dat hij maar doorging. Hij merkte dat hij steeds meer dingen vergat, dat wel. Steeds meer mensen zeiden tegen hem: “Ik snap niet hoe je het allemaal doet”. Thuis deed hij wel steeds minder, kon eigenlijk niks meer opbrengen thuis. En op een gegeven moment zat hij huilend in zijn auto. Hij kon echt niet meer. Zijn beste vriend haalde hem op en hij bleef een week onder de wol. Inmiddels weer aan het werk, maar anders, niet minder, maar anders!

Het kost teveel energie

Professional 2 is een spin in het web van een grote organisatie. Dit doet ze prima en dat is eigenlijk opvallend. Want ze is haar hele leven al snel afgeleid. Dat wist ze zelf niet, maar daar kwamen we achter toen ik haar vroeg hoe het vroeger ging als ze haar huiswerk moest maken. Ze moest echt haar gordijnen dicht doen, bepaalde muziek op haar oren hebben en ze werkte soms tot 2 uur s nachts door om haar huiswerk af te krijgen. Nee, niet op de universiteit, dit was op de Havo. Deze vrouw had namelijk een gehandicapte zus. Die had het pas moeilijk en haar vader en moeder straalde altijd (onbewust! Prima mensen, prima ouders!) uit van…..”zij kan het wel!” En onbewust dacht deze vrouw “ik moet het wel kunnen”.

En ze kon het ook, maar puur op wilskracht, wat een doorzettingsvermogen. Maar vanaf de Havo was ze eigenlijk al overbelast, veel hoofdpijn, slecht slapen, vaak ziek, maar wel doorgaan, want ze was niet gehandicapt. Je voelt hem wel aankomen. Op een gegeven moment kon ze niet meer. Het werk vroeg steeds meer, ze zei geen nee, had niet door hoe moe ze eigenlijk was. Zij zei aan het einde van het traject: “Enrico, het is op de lagere school geweest dat ik mij zo voelde”. Wauw en denken dat ze zwak was omdat ze burn-out raakte. Kanjer!

Ondernemer 2 is een vrouw, dus onderneemster, met een vader die ook ondernemer was. Hij overleed best wel vroeg en deze vrouw voelde het als haar plicht om het bedrijf over te nemen. En dat doet en deed ze prima! Maar ze was niet haar vader. Ze leek natuurlijk voor de helft ook op haar moeder. Haar moeder stond bekend als chaotisch en slordig. De onderneemster is dit eigenlijk ook, maar ze wilde op haar vader lijken en niet op haar moeder. Ze moest dus overdrijven in controle maatregelen om maar niet chaotisch en slordig te lijken. Want haar vader had altijd alles voor elkaar, deed er alles aan om te slagen, klaagde nooit over vermoeidheid, wat je wilt dat kun je! En de onderneemster deed alles om op haar vader te lijken: Ze nam ook geen secretaresse, ze ging ook door tot het gaatje, ze stond niet stil bij haar vermoeidheid en was altijd netjes.

Maar vooral geen secretaresse hebben en het zich netjes voordoen kostte haar, achteraf, te veel energie. Want ze had haar hele leven al zoveel last met concentreren (net als haar moeder achteraf) dat we zelfs van ADHD moesten spreken. Weer zo’n kanjer! Wat had het deze vrouw een energie gekost om overzicht te houden, geen dingen te vergeten, haar aandacht vast te houden, om op haar vader te lijken. En nu? Ze heeft een secretaresse, accepteert bepaalde signalen niet meer, was zo gretig tijdens de sessies dat ze echt haar brein als haar kracht gebruikt nu. Ze werkt nu zo effectief en ontspannen, fantastisch om te zien!

7 tips hoe je de concentratie kan verbeteren

Hoe je in 7 eenvoudige stappen naar een betere concentratie gaat? Download mijn gratis e-book. Daarin vertel ik je mijn 7 beste concentratie tips, zodat je vandaag nog je concentratie kan verbeteren.