Herken je dit? Vroeger zat je vaak naar buiten te kijken tijdens de les, had je moeite met je concentreren op je huiswerk, waren je werkjes vaak slordig. In je werk merk je dat concentreren erg veel energie kost, de kantoortuin veel te druk voor je is en je veel saaie taken uitstelt.
Op een gegeven moment merk je dat alles, het hele leven, je erg veel energie kost. Je irriteert je sneller, veel geluiden zijn je te veel en het opstaan kost je steeds meer moeite. Maar je moet door. Je hebt kinderen, op je werk kun je niet gemist worden en iedereen is weleens moe.
Maar het gaat steeds meer opvallen dat je dingen vergeet. Dat je kleine foutjes maakt en dat concentreren bijna niet meer te doen is. Je werd je hele leven al snel afgeleid, maar nu is het echt niet leuk meer. Maar je zeurt niet! Nee, je gaat nog door!
Totdat je op een gegeven moment echt niet meer kunt. Je slaapt niet meer. Je krijgt paniekaanvallen. Je krijgt hartkloppingen of je krijgt een totale black-out.
Je bent burn-out.
Wat is er gebeurd? Hoe heeft dit kunnen gebeuren?
Concentratieproblemen in combinatie met een burn out zijn extra heftig, maar hoe komt dat?
Bovenstaand is iets wat ik erg veel tegenkom binnen mijn praktijk en heeft alles te maken met de werking van de prefrontale cortex, de dirigent van ons brein.
Deze dirigent zorgt er bijvoorbeeld voor dat dingen aandacht krijgen die aandacht moeten krijgen. Maar ook dat je keuzes kunt maken, dat je kunt plannen, dat je kunt ordenen, dat je dingen even in een werkgeheugen kunt plaatsten, dat je uit kunt stellen en dat je overzicht kunt krijgen.
Dit zijn allemaal dingen die als je concentratieproblemen hebt of zelfs ADHD van nature al niet zo heel gemakkelijk gaan. Onze dirigent is niet zo heel streng en heeft ook weleens aandacht voor dingen die niet heel belangrijk zijn.
In een periode waarin je vermoeid bent wordt je werkgeheugen kleiner (deel van prefrontale cortex en vergelijkbaar met werkgeheugen computer). Hierdoor worden alle taken die de dirigent moet uitvoeren nog moeilijk dan dat ze al waren (Alloway, 2014)
Altijd maar doorgaan…
Maar je was al zo moe en nu worden de taken die je moet doen nog moeilijker? Dan zijn er dus maar twee keuzes:
- Zorgen dat je minder taken of minder moeilijke taken krijgt
- Lekker doorgaan
Optie 1 gebeurt niet zo heel vaak. Wie is er de baas? De prefrontale cortex, de dirigent, of het werkgeheugen? Zijn of haar belang is winst (even kort door de bocht).
Optie 2 gebeurt iets vaker met als gevolg: Een burn-out.
En denk nu niet dat ik overdrijf. Echt, dit kom ik in mijn praktijk dagelijks tegen en ik zelf ben er ook een voorbeeld van. In deze tijd wordt er zoveel van onze dirigent verwacht. Teveel is mijn bescheiden mening. Kijk naar alle stakingen over werkdruk, lees de getallen over burn-out, kijk hoeveel van deze mensen van nature al moeite hadden met concentreren. Laat het je niet gebeuren! Is het wel gebeurd? Laat het niet weer gebeuren!
Heb je last van concentratieproblemen (ADHD) en een burn out of bijna burn out? Neem contact op en laat me je helpen…
Literatuurlijst:
Alloway, T. (2014). Het werkgeheugen. Gerichte ondersteuning bij leerstoornissen. Amsterdam: Uitgeverij SWP
