Vandaag eens een blog niet als alle anderen.
Vandaag eens een blog die mijzelf emotioneel raakt.
Vandaag een blog met mooie gedichten. Gedichten die raken en waarom?
Overbelast raken, ik schreef het eerder, is een glijdende schaal. In een interview op Omrop Fryslân omschreef ik het als “hangen aan een tak”.
Biologisch gezien is het niet handig om, hangend aan een tak boven een afgrond, te denken aan vermoeidheid, honger, of je zere armen.
Het enige wat je doet is vol- en vasthouden.
Hetzelfde fenomeen doet zich voor bij een bepaalde groep mensen die afstormen op een burn-out.
De biologische noodzaak is minder duidelijk, maar voor deze mensen niet. Je kunt toch je klanten, familie, werknemers, cliënten, collega’s niet in de steek laten? Je blijft hangen en vergeet (dat heb jezelf niet eens door) jouw emoties, vermoeidheid, stress en gezondheidsproblemen.
Totdat iets je raakt. Een blik of woord van iemand die jou ziet. Je wordt gezien en dan zie jij jezelf op dat moment. En je voelt hoe het met je gaat en daar kun je van schrikken.
Het kan zijn dat deze gedichten dat met je doen. Misschien heb je dat op dit moment even nodig. Als een spiegel voor je ziel. Hoe gaat het echt met je?
Ademloos
Achter mijn eigen denken aan
probeer ik vat te krijgen
op wat er leeft, in eigen mij
Ren ik mijzelf te vaak voorbij
Door open bloemenvelden
dicht gedoornde struiken
Langs woeste branding
waar de zon zo mooi verdwijnt
Door de stilste bossen
over de hoogste toppen
waar in verste vertes
wolken overdrijven
Vergeet ik juist hier stil te staan
blijf maar in gedachten rennen
naar verloren adem happen
achter mijn eigen leven aan
Zonder titel 1
Zwevend kleven ook de druppels regen uit mijn leven, fris als dauw, in een glimlach samen
in mijn gezicht
Vlieg ik, op de wilde waan van elke dag, toch steeds bewuster, al mijn vers gedroomde dromen tegemoet
in dit gedicht
Vol vertrouwen dat ik ooit daar zal landen waar mijn hart en ziel nog steeds begraven ligt
Leef
De tijd grijpt graaiend om zich heen
bij het harde draaien van de aarde
laat ons leven, door seizoenen razen
onze dagen hier zo snel verstrijken
laat ons met zekerheid sterven
vol spijt, verlangen of tevreden
zonder titel 2
Wanneer jou de adem wordt ontnomen
van alle dingen die nog moeten komen
nog moeten worden ondernomen
je de slaap mist om te dromen
dan is nu moment daar
afstand nemen een must
je verdient gewoon
nu even rust
adem in
en uit
in
Draadloos
Draadloos maakt me zo radeloos
Rennen achter elke piep of bliep
Altijd en overal toch verbonden
met een soort van virtuele griep
in dit leven zonder kop of staart
door informatiestorm verslonden
ieders aandacht is de mijne waard
dit bestaan lijkt zonder rode draad
waarin ook zoveel moois ontstaat
en dat voelt soms waardeloos
voel ik mij dradeloos
Meer gedichten van deze dichter op: krijgerij.nl
Misschien werd je geraakt. Misschien ook niet.
Werd je geraakt? Vraag jezelf nu eens af: “Waarom? Wat raakt mij? Ga je over je grenzen? Ben je diep van binnen heel moe? Weet je dat je eigenlijk de tak eens los moet laten?
De afgrond is er niet echt. Laat los als het nodig is. Je hebt maar één gezondheid!
7 tips hoe je de concentratie kan verbeteren
Hoe je in 7 eenvoudige stappen naar een betere concentratie gaat? Download mijn gratis e-book. Daarin vertel ik je mijn 7 beste concentratie tips, zodat je vandaag nog je concentratie kan verbeteren.
